Thursday, October 27, 2011

ദേഹി ...!!!

 
ദേഹത്തിനുള്ളില്‍  തീരാ തടവിന്റെ അന്ത്യ കാലം തേടി
ദേഹിയുടെ നെടുവീര്‍പ്പ് ..
നിറം മങ്ങി അവിടിവിടെ ചേര്‍പ്പുകള്‍ തീര്‍ത്ത
ഉടുപ്പ് പോലെ അവനെ പൊതിഞ്ഞ് ദേഹത്തിന്റെ
പിടി കൊടുക്കാത്ത കാത്തിരുപ്പ് ...
 
ജീവന്റെ ചൂടില്‍ പിടിയോതുക്കാനുള്ള
ഒരു രോഗത്തിന്റെ ..പഴുത് തേടി ..
ഒരു  അകസ്മികതയുടെ  പേര് നല്‍കി
ഒരു ആക്രമണത്തിന്റെ അന്ത്യ വിധി നല്‍കി
ദേഹിയെ കൂടെ കൂട്ടാന്‍  
തണുത്തുറഞ്ഞ മരണത്തിന്റെ കൈകള്‍ക്ക് വെമ്പല്‍
 
വിലയില്ല വാക്കുകള്‍ വിലപിച്ച്
തീര്‍ക്കുന്ന മുഖങ്ങള്‍ക്ക് നേരെ
വിലയില്ലതൊരു നോട്ടമുതിര്‍ത്ത്
അഗ്നിയില്‍ വിറകയീ എരിയുന്ന  
പഴയ കുപ്പായത്തില്‍ ഒരു നുള്ള് മണ്ണ്
പറത്തിയിട്ട് ..പുതിയൊരു കുപ്പായത്തിന്റെ
സുഖമാര്‍ന്ന ഓര്‍മയിലേക്ക്  ദേഹിയുടെ
അവസാനമില്ലാത്ത യാത്ര ....

Saturday, October 22, 2011

മറക്കുക !!!


മഴയായീ ഞാന്‍ പെയ്ത സായന്തനങ്ങള്‍ നീ മറക്കുക
വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകള്‍ പുലമ്പിയ
വിലയില്ലാ വാക്കുകള്‍ മറക്കുക...
നനഞ്ഞ നാലുമണിപ്പൂക്കള്‍ നിരന്ന ഒറ്റയടി പാത മറക്കുക ...


വിരഹത്തിന്റെ വേദന 
മഷി പടര്‍ത്തിയ കുറി മാനങ്ങള്‍ 
മറവിയുടെ കയത്തില്‍ കുതിര്‍ത്തു വെയ്ക്കുക..
ചിലമ്പുന്ന വാക്കിനെ അക്കങ്ങളുടെ
അവസാന കളത്തില്‍ തടവിനിടുക!!!
  
എഴുതാന്‍ മറക്കുക ..എഴുത്താണി 
പിടിയിലൊരു യക്ഷിയുടെ അവസാന 
ശ്വാസം കുരുക്കുക...

പ്രതീക്ഷയുടെ അവസാന നിമിഷത്തെ 
നേത്രാഗ്നിയില്‍ എരിക്കുക
ഓര്‍മകളെ മുക്കി കൊന്നു
നിറമുള്ള ദ്രാവകത്തില്‍ കാഴ്ചക്ക് വെക്കുക ..
നിന്നില്‍ നീ മരിക്കുവാന്‍ എല്ലാം മറക്കുക
.................oo....................


Saturday, October 8, 2011

കഥാന്ത്യം !!!


തുടക്കം വര്‍ണ പൊലിമ ഏറിയ
ഒരു ദിനം ആയിരുന്നു ..
ആഘോഷങ്ങള്‍ക്ക് തുടക്കം
കുറിച്ച് ആര്‍പ്പുവിളികള്‍ ഉയര്‍ന്നു
ഞാന്‍ മുന്‍പേ ഞാന്‍ മുന്‍പേ എന്ന്
ആളുകള്‍ മത്സരിച്ചു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...


തുടക്കം ഭംഗി ആക്കിയതിന്റെ..
ആലസ്യത്തില്‍ കഥയുടെ മധ്യം കേള്‍ക്കാന്‍
ആളുകള്‍ കുറഞ്ഞു ...!!
ആര്‍പ്പുവിളി ഇല്ലാതെ..
ആഘോഷം ഇല്ലാതെ മധ്യ ഭാഗം ഒരു വിധം
ഇഴഞ്ഞു വലിഞ്ഞു മുന്നേറി

കഥാന്ത്യം

കലാസ കൊട്ടില്ലാതെ....കഥ കേള്‍ക്കാന്‍
ആരും അവശേഷിക്കാതെ....വിജനമായ രാവിന്‍റെ
ഒടുവില്‍ തേങ്ങ മുറിയുടെ
അടര്‍ന്ന ആദ്യ പകുതിയില്‍  കത്തിച്ചു വെച്ച 
കരിന്തിരി പുകയില്‍
കഥാന്ത്യം ......




Saturday, October 1, 2011

വനപര്‍വ്വം

 
പറഞ്ഞത് പാഴ്  വാക്ക്‌ ആകാതിരിക്കാന്‍
കല്ലുകള്‍ നിറഞ്ഞ മുള്ളുകള്‍ വളരുന്ന വഴിയില്‍ കൂടി 
നീ വീണ്ടും നടക്കുക ..
 
നിന്റെ കാഷായ വസ്ത്രത്തിന്റെ  തുമ്പില്‍
അധികാരത്തിന്റെ  താക്കോല്‍ കൂട്ടം
കെട്ടിയിടുക
 
മരവുരി മറക്കുക ..ദയ എന്നാ വസ്ത്രത്തില്‍ 
നിന്നെ പൊതിയുക..കടമകള്‍ തലമുകളില്‍ 
കെട്ടിയോതുക്കുക   
 
അറിവിന്റെ പുസ്തക കൂട്ടത്തില്‍ ഒരു
ഒരു ചിതലിന്റെ പൈദാഹം ഓടുങ്ങുവാന്‍
കനിവിന്റെ  അവല്‍ തരി ബാക്കി വെക്കുക
 
ഒഴിയുന്ന കമന്ടലുവില്‍   ഒരു
ഗംഗക്കു ജന്മം കൊടുക്കുക 
 
അരിയേണ്ട ജന്മങള്‍...അറിവിന്റെ
അഗ്നിയില്‍ ശുദ്ധി വരുത്തുക  ...അരിയിട്ട് വാഴ്ത്തുക..
 
ഈ വന പര്‍വ്വം 
മറ്റൊരു വിന പര്‍വ്വം ആകാതെ കാക്കുക  .....