Thursday, December 30, 2010

വിട...!!!



ജീവിത ത്തിന്റെ   ചുവരില്‍  എഴുതിച്ചേര്‍ക്കാന്‍
മറ്റൊരു ചിത്രം കൂടി നല്‍കി
കാലത്തിന്റെ മറ്റൊരു താളുകൂടി മറിയുന്നു
ഓര്‍ക്കാനും ഒഴിവാക്കാനും ഏറെ
കരുതിവെക്കാനും കാത്തിരിക്കാനും ഏറെ

നീ പോകുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ അറിയുന്നു
എനിക്ക് നീ ഇന്നലെ ആയിരുന്നില്ല
എന്റെ ഇന്നിന്റെ പിറവിക്കു
കാരണക്കാരന്‍ ആയിരുന്നു എന്ന്..

വിട ചോദിച്ചു  വിതുമ്പിയ നിന്റെ കണ്ണുനീര്‍ 
എന്റെ മനസ്സില്‍ ജരയായീ മാറുന്നു 
നിന്റെ ഗദ്ഗദങ്ങള്‍ എന്റെ കണ്ണുകളെ നരപ്പിക്കുന്നു
നിനക്ക് വിടനല്‍കാന്‍ ആഖോഷങ്ങള്‍ എന്തിന്..?

അരുതെന്ന  വിലക്കിന് നിന്നെ തടയാനാകുമോ..?
നീ കാലത്തിന്റെ പുത്രന്‍....
നിനക്ക് മടങ്ങാതിരിക്കാന്‍    ആവില്ല എന്ന
സത്യം എന്നെ മരവിപ്പിക്കുന്നു..
ഞാന്‍ വിട ചോദിക്കുന്നു
നീ വെറും വാക്ക് പറയും മുന്‍പേ.. 

(രണ്ടായിരത്തി പത്ത് ഇനി തിരിച്ചു വരില്ല...വിട ) 

Saturday, December 25, 2010

വിരഹം

മറുവാക്ക് ചൊല്ലാതെ നീ
പോയ വഴി നോക്കി എന്റെ മൌനം കേഴുന്നു
നിന്റെ കര്‍പൂര   ഗന്ധം ഇല്ലാത്ത കാറ്റും 
കാഞ്ഞിരച്ചില്ലയില്‍ മരണം തേടുന്നു...
 
നീ മറന്നുകളഞ്ഞ കളിവാക്കുകളുടെ    
മൈതാനത്തില്‍ കാലികള്‍ മേഞ്ഞു നടക്കുന്നു
നീ ഇല്ലാത്ത  ശൂന്യതയുടെ വന്യമായ നോട്ടം 
എന്നെ വലയ്ക്കുന്നു
നിന്റെ വാക്കുകള്‍ ഇല്ലാത്ത വെളിച്ചം കുറഞ്ഞ ഇടനാഴികള്‍ 
എന്നെ ഇരുട്ടിന്റെ അഗാധ തലങ്ങളില്‍ തനിച്ചാക്കുന്നു...

നിന്നെ കാത്തു കണ്ണുകള്‍ വേദനിക്കുകയാണ്...
നീ ഇല്ല എന്ന   സത്യം എന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നു
ഇന്നലെ നീ ചൊന്ന വാക്കിന്റെ  മാറ്റൊലികള്‍  
ഇന്നത്തെ എന്നെ തണുപ്പിക്കുന്നു..
നിന്റെ തീവ്രത നിറഞ്ഞ  നോട്ടത്തില്‍
എന്റെ പകലുകള്‍ ഉരുകുന്നു...
നീ ഉപേക്ഷിച്ച ഇന്നലയുടെ വാതിലുകളില്‍
കടവാതിലുകള്‍ തലകീഴായീ ആടുന്നു
നിന്റെ മൌനങ്ങളില്‍   കുറുനരികള്‍ കേഴുന്നു
നീ പറയാതെ പോയ വാക്കുകളില്‍
ഉറുമ്പുകള്‍ കൂടുകള്‍ വെക്കുന്നു
ദാഹം തീര്‍ക്കാന്‍ ഒരു പുതുമഴ തേടി
എന്റെ വേഴാമ്പല്‍ കുറുകുന്നു

Friday, December 24, 2010

ഭീഷ്മര്‍




വിധിയുടെ കള്ളക്കളിയില്‍ തോല്‍ക്കാതെ
കാലത്തെ വിളിപ്പുറത്ത് നിര്‍ത്തിയവന്‍
ശരപന്ജരം മലര്‍ മെത്തയാക്കി
മരണത്തെ വെല്ലു വിളിച്ച ധീരനായ പോരാളീ

പിതാമഹന്‍ എന്ന് വിളിച്ചവരുടെ നേര്‍ക്കും
ആഗ്നേയ അസ്ത്രങ്ങള്‍ തൊടുക്കാന്‍ മടിക്കാതിരുന്ന
അനിഷേധ്യനായ ഭരണാധികാരി..

വിധിയോടു പൊരുതി വെറുപ്പിന്റെ തീജ്വാല
വിയര്‍പ്പു തുള്ളികള്‍ ആക്കിയ
കറതീര്‍ന്ന മനുഷ്യ സ്നേഹി

ബന്ധങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി രാജ്യം ത്യജിച്ച
സത്യത്തിന്റെ കാവല്‍ ക്കാരന്‍
അമ്മക്ക് വേണ്ടി വേണ്ടി  മനസു തേങ്ങിയപ്പോള്‍
ഗംഗാജലമായീ മാറിയ അമ്മയുടെ മുലപ്പാലില്‍
സംതൃപ്തി   തേടിയവന്‍ ....

(Dedicated to Karunakarjee)

Wednesday, December 22, 2010

ഗന്ധര്‍വന്‍


ഗ്രാമം പാതി ഉറക്കത്തിലായ  
ഒരു പൂത്തിരുവാതിര രാത്രിയില്‍
തെച്ചിയുടെയും ചെമ്പകത്തിന്റെയും     മണം നിറഞ്ഞ
ഒരു കാറ്റു പോലെ  ...അവന്‍ ഭൂമിയിലേക്ക്‌ യാത്രയായീ
പാലയും,ഇലഞ്ഞിയും , ചെണ്ടുമല്ലിയും  അകാലത്തില്‍
 പൂത്തു   നിറഞ്ഞു ...
ഇരുണ്ടു നിന്ന മാനത്ത്‌ നക്ഷത്രങ്ങളുടെ പൂത്തിരി 
പേര് അറിയാത്ത ഏതോ രാക്കിളി   പാട്ടില്‍  
ഗ്രാമം ഉറങ്ങിയ നേരം...
വെണ്‍     മേഖങ്ങള്‍  ഒരുക്കിയ തേരില്‍
അവന്‍ ഭൂമിയിലേക്കിറങ്ങി...

കണ്ണുകളില്‍ വശ്യതയും ചുണ്ടില്‍ കവിതയും ആയീ
കാമിനി മാരുടെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍    മാത്രം ജീവിച്ചിരുന്ന
പുഷ്പ ഗന്ധങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരന്‍ ...ഗന്ധര്‍വന്‍
ദേവ സദസ്സിലെ പാട്ടുകാരന്‍ ... 
ചുവടുകള്‍ സ്പര്‍ശിച്ച ഓരോ പുല്ലിലും പൂ വിരിയിച്ചു
കണ്ടും കാണാതെയും മോഹിച്ച ഓരോ പെണ്ണിനും
കവിളില്‍ ചുവപ്പ് നല്‍കി അവന്‍ കാവിന്റെ നട കയറി...
കല്ലായി ഇരിക്കാന്‍ ലഭിച്ച കാവിന്റെ നിഗൂഡതയില്‍
കാലത്തിന്റെ കടുത്ത ശിക്ഷ കാവ്യമാക്കി  മാറ്റി
കാമിനിയുടെ കമനീയ രൂപം മനസ്സില്‍ പ്രതിഷ്ട്ടിച്ചു  
കാഞ്ചന ശിലയായീ അവന്‍ കാത്തിരുന്നു  
അവന്റെ യക്ഷിയുടെ പുനര്‍ ജന്മത്തിനായീ ...

Tuesday, December 21, 2010

വേനല്‍ മഴ



വെയിലും മഴയും ഒത്തുചേര്‍ന്ന നിമിഷം
മഴയുടെ താളം തുള്ളുന്ന  മനസ്സിന്റെ ചേര്‍ത്ത് നിര്‍ത്തി
വെയില്‍ പറഞ്ഞു
കാലം ഇത് അറിയണ്ട ..!!

കാലത്തിന്റെ കണക്കു പുസ്തകത്തില്‍
മഴക്കൊരു സമയം വെയിലിനു വേറൊന്നും
പിന്നെ എന്തേ ...?..വെയിലിന്റെ തീഷ്ണതക്ക്..  
മഴ മൊഴി മറു മൊഴിയായനിമിഷം..
 
ഇത് കാലത്തിന്റെ കണക്കു പുസ്തകത്തില്‍ 
ആകാശത്തിലെ അക്ഷരങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരന്‍
എഴുതിച്ചേര്‍ത്ത അപൂര്‍വ നിമിഷം
കവിതയും കവിയും ഒന്നിക്കാന്‍
കാലത്തിന്റെ വികൃതി ..

Monday, December 20, 2010

നിഴല്‍

നിഴലിന്റെ  പുറകിലെ   നിഴലിനെ തേടി
അലഞ്ഞു തീരുന്ന ദിനങ്ങള്‍... 
കരുതി വച്ചിരുന്ന കൂട്ടിലവനെ  അടച്ചിടാന്‍ 
വെമ്പുന്ന   മനസ്സ്‌..
വലുതാകുകയും ചെറുതാകുകയും ചെയുന്ന
സമയത്തിന്റെ കാവല്‍ക്കാരന്‍...
നിഴല്‍!!!
നീ എന്നെ മരണത്തിന്റെ മറുപുറം ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നു
സൌഹൃദത്തിന്റെ ബാക്കി പത്രം നീ എഴുതി തള്ളുന്നു
നീ നിലാവിന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍
പകലിന്റെ തടവുകാരന്‍
നിഴല്‍!!!
നീ എവിടെ! എന്ന് ചോദിച്ചു തിരിയുമ്പോള്‍
മുന്‍പില്‍ കള്ള ചിരിയുമായീ ബാലഭാവത്തില്‍ അവന്‍
ഇപ്പൊ പിടിക്കും! എന്ന നേരംപോക്കില്‍
പൊട്ടിചിരിയുമായീ   പുറകില്‍  പതുങ്ങുന്ന
അവന്റെ കുസൃതി ..
എന്റെ ഒപ്പം എപ്പോഴും ഉണ്ട് എന്ന ...
ഓര്‍മപ്പെടുത്തലിനായീ    ഒളിച്ചു കളിക്കുന്ന
കള്ളത്തരത്തിന്റെ   ബാക്കിപത്രം ...
നിന്റെ ജനനം എനിക്ക് മുന്‍പോ പിന്‍പോ..?
നീ പോകുന്നത് എവിടേക്ക് ..
നീ മടങ്ങിവരുന്ന പാതകള്‍ വേഗതയേറിയവ..
മടങ്ങുന്ന വഴികള്‍ താണ്ടാന്‍ പ്രയാസം        

നിന്റെ പ്രയാണത്തിന്റെ അന്ത്യ വിധികര്‍താവ് ആര്      

Sunday, December 19, 2010

പൂതന




പൂതന
പൂപോലെ തനു (ശരീരം) ഉള്ളവള്‍  ..
പൂ വിരിയും പോലെ ചിരിക്കുന്നവള്‍...
പൂവിതള്‍ പോലെ കണ്ണ് ഉള്ളവള്‍  ..
പൂമ്പാറ്റ പോലെ പാറി നടന്നവള്‍ ...
അവള്‍ക്കായിരുന്നു നിയോഗം ..
അമ്പാടികുട്ടനെ മാറിലേറ്റുവാന്‍
അവളുടെ കനവുകളില്‍ കണ്ണന്‍
ചേക്കേറിയത് കംസ നിയോഗത്തിനും 
എത്രയോ മുന്‍പ് ...
ആ സാമീപ്യം കണ്ണന്റെ   ജനനത്തിനും മുന്‍പ് എഴുതപ്പെട്ടതാണ്
എത്രയോ രാത്രികള്‍ അമ്മേ!! എന്ന കണ്ണന്റെ
വിളിയില്‍ മനം അമ്പാടിയും കടന്നു പോയിട്ടുണ്ട്
ആ നിയോഗം കാത്തിരുന്നതല്ല...
കൈവന്നതാണ് !!!
ഇതാ പൂതന.....
അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ കത്തിനിന്നത്‌...
അമ്മയാകാനുള്ള ജന്മാന്തര ദാഹം..
അവളുടെ മാറ് ചുരന്ന് ഒഴുകിയത് മതി  വരാത്ത സ്നേഹം
അവളുടെ ചിതയില്‍ കത്തി നിന്നത് 
അകിലിന്റെ മണം പരത്തിയ മാതൃ വാത്സല്യം
കണ്ണന് ജന്മം നല്കാന്‍
കഴിയാതെതന്നെ   അമ്മയുടെ പദം നേടിയ
പുണ്യ ജന്മം  

Thursday, December 16, 2010

കാത്തിരുപ്പ്

<br/><a href="http://oi53.tinypic.com/alktnq.jpg" target="_blank">View Raw Image</a>
കാത്തിരുപ്പ്...
ജീവിതം തന്നെ ഒരു കാത്തിരുപ്പാണ്
കുട്ടിയായീ   ഇരിക്കുമ്പോള്‍ 
വളരാനുള്ള കാത്തിരുപ്പ്..
അച്ഛനെയും അമ്മയെയും മറികടന്നു 
സ്വന്തം തീരുമാനങ്ങള്‍  നടപ്പിലാക്കാന്‍
കാത്തിരിക്കുന്ന കൌമാരം...
ജീവിതം   കരുപ്പിടിപ്പിക്കാന്‍  ഒരു
ജോലി തേടി വാതിലുകള്‍ മുട്ടി മടുക്കുന്ന 
യൌവനം ...പിന്നെ വരാന്‍ പോകുന്ന
ജീവിത പങ്കാളിക്ക് വേണ്ടി ഉള്ള കാത്തിരുപ്പ്... 
 
പിന്നെ ജീവിത യാത്രയില്‍
താങ്ങ് ആയീ   തണലായീ
നില്ക്കാന്‍ ഒരു കുഞ്ഞിനു വേണ്ടി
കാത്തിരുപ്പ് ... 
അലഞ്ഞു തീരുന്ന ദിനങ്ങള്‍ 
നല്‍കുന്ന മടുപ്പില്‍ വരാനുള്ള നാളയെ
മക്കളില്‍ കൂടെ സ്വപ്നം കണ്ടു 
തള്ളിനീക്കുന്ന മധ്യ വയസ്കര്‍..
കഴിഞ്ഞു പോയ ഇന്നലകളെ പഴിച്ചു 
മരണത്തെ ഭയന്ന് 
മരിക്കാതിരിക്കാനുള്ള മരുന്നുകള്‍ കഴിച്ചു
മടുപ്പ് ഏറിയ   ദിനങ്ങള്‍ തള്ളിനീക്കുന്ന വാര്‍ദ്ധക്യം..
അവസാനം ഒന്ന് വേഗം എത്തിച്ചേരാന്‍  
മരണത്തോട്  അപേക്ഷിക്കുന്ന അവസ്ഥ
വീണ്ടും ജനനത്തിനയീ   രൂപമില്ലാത്ത കാത്തിരുപ്പ്
കാത്തിരുപ്പ് ഒരിക്കലും അവസാനിക്കുന്നില്ല...        

Tuesday, December 14, 2010

പിരിഞ്ഞു പോക്ക്


അങ്ങനെ ആ ദിവസവും എത്തി
പിരിഞ്ഞു പോകേണ്ട ദിവസം
സുഹൃത്തുക്കള്‍ നല്‍കിയ അവസാന വാക്കുകള്‍
മാത്രം ഓര്‍മയില്‍ അവശേഷിക്കും 

കൈകാലുകള്‍ വിറച്ചു..
ഉറ്റുനോക്കുന്ന അനേകം കണ്ണുകള്‍ക്ക്‌ നടുവില്‍
ഒരു നോക്ക് കുത്തിയേപ്പോല്‍ നിന്നത്
ഇപ്പോഴും ഓര്‍മയുണ്ട് 
പഠിപ്പിക്കേണ്ടതൊന്നും  തോന്നാതെ 
കുട്ടികളുടെ കലപിലയില്‍ നീശബ്ദമായ നിമിഷങ്ങള്‍ ...
 
നീണ്ട പത്തു വര്‍ഷം...
മുഖങ്ങള്‍ ഇല്ലാത്ത അനേകം കുട്ടികളുടെ ഓര്‍മ
ചോക്കു പൊടി തങ്ങിനില്‍ക്കുന്ന അന്തരീഷം'
കല പില ശബ്ദം കൂട്ടുന്ന കുട്ടികളുടെ 
ഇടയില്‍ ഒരു കുട്ടിയായീ കൂടിയ ദിനങ്ങള്‍
കൈപിടിച്ച് നടത്തിയവര്‍ കൈകളില്‍ ...
പിടിച്ചു കാറിനു അടുത്തേക്ക്  നടത്തിയപ്പോള്‍ ...
വിതുമ്പി പോയീ

എല്ലാം ഓര്‍മ ആയിത്തീര്‍ന്നു    

Sunday, December 12, 2010

കൂട്ടുകാരന്‍

 
 
എനിക്ക് കളഞ്ഞു കിട്ടിയതാണ് അവനെ...
രാവും പകലും  കൈകോര്‍ത്ത് നിന്ന
ഒരു മൂവന്തിക്ക്‌ ...!! 
അവന്‍ വന്നു... വിളിക്കാതെ ...കണ്ണുകളില്‍ കുസൃതി നിറച്ച്..
വാക്കുകളില്‍ നിലാവിന്റെ ശീതളിമ ചാലിച്ച്..  
എന്റെ കുസൃതികളില്‍!!കുറുമ്പ് ആകാന്‍  ..  
എന്റെ കൌമാര കിനാക്കളില്‍ ഞാന്‍ അറിയാതെ ആഗ്രഹിച്ച..
എന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍
എന്റെ കുസൃതികള്‍ക്ക് 
മറുപടി ഇല്ലാതുള്ള ചിരിയായിരുന്നു
അവന്റെ മുഖത്ത് എപ്പോഴും!!!
എന്റെ പിണക്കങ്ങള്‍ക്ക്‌
ഞാന്‍ അതിറിഞ്ഞില്ല എന്ന ഭാവവും!!
 
എന്റെ ജയങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി അവന്‍ തോറ്റു തന്നു..
എന്റെ പരാജയങ്ങളില്‍ മൌനമാര്‍ന്നു
എന്റെ വേദനകള്‍ ഞാന്‍ അവന്റെ തോളിലേറ്റി  
എന്റെ പരാജയങ്ങള്‍ ! അവന്‍ വിജയങ്ങള്‍ ആക്കി     
 ഞാന്‍ തളര്‍ന്നിടത്‌..എനിക്ക് താങ്ങയീ ... 
എന്റെ കഥകള്‍ക്ക് വേണ്ടി
ചെവിയോര്‍ത്ത്..എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവന്‍
 
എന്റെ പിണക്കങ്ങള്‍ !! ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെ 
ഇണക്കങ്ങള്‍ ആക്കി മാറ്റുന്നവന്‍..

കരച്ചിലില്‍   ഊര്‍ന്ന   ചിരിയുടെ..
അവസാനത്തെ അവകാശി  ...
 

Saturday, December 11, 2010

അഹം

 
ഞാനെന്ന   ഭാവത്തിന്റെ വിത്ത്  ..
അവനായിട്ടാണ്  വിതച്ചത് നില്‍ക്കുന്ന മണ്ണില്‍ തന്നെ..!!!
അരുതെന്ന വിളക്കുകള്‍ വക വെച്ചില്ല !
അഹമെന്ന ഭാവം അതിനെ തടഞ്ഞു..
 
അവന്‍ വിതച്ച വിത്തുകള്‍  വേഗം വളര്‍ന്നു
അവന്‍ നിന്ന സ്ഥലത്തെല്ലാം വേരുകള്‍ ആഴത്തില്‍ പടര്‍ന്നു
അവന്റെ വീട് തകര്‍ത്തു അവ മുകളിലേക്ക്
ശാഖകള്‍ നീട്ടി ..
 
അവ മരം ആയീ തീര്‍ന്നപ്പോള്‍
എല്ലാവരും കാത്തിരുന്നു
ഫലം ഉണ്ടാകാന്‍..അവന്‍ ആ കാത്തിരുപ്പിനു
വളമിട്ടു ..നിന്ദയെന്ന വളം  !
 
അനേകം ഫലങ്ങള്‍   ഉണ്ടായി       
മൂത്ത് പഴുത്തു ഫലം പകമായപ്പോള്‍
അവ തലയില്‍ വീഴും എന്ന   മുന്നറിയിപ്പുകള്‍
വകവക്കാതെ അവന്‍ ആ തണലില്‍ വിശ്രമിച്ചു!
 
ഒടുവില്‍ ആ ദിനം വന്നു
മൂത്ത് പഴുത്ത ഒരു ഫലം തലയില്‍ വീണു
അവന്‍ ചത്തു..!
ശവം നാറി ..ആരും തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ..
അവന്റെ ശരീരം ആ മരത്തിനു വളം ആയീ . 
 
വഴി പോക്കര്‍ ചിരിച്ചു!!
അവന്റെ വിധിയില്‍ സഹതാപിച്ചില്ല
മരത്തിന്റെ  അനേകം വിത്തുകള്‍
വീണ്ടും മുളക്കാനയീ അവനെ പോലെ 
മറ്റൊരാളെ തേടി ഭൂമിയില്‍ ഒളിച്ചു കിടന്നു
    
  

Wednesday, December 8, 2010

മിഥ്യ

തെറ്റിവന്ന കാറ്റില്‍ ചന്ദനമണം നിനക്ക് മുന്‍പെ 
നിന്റെ സാന്നിധ്യം വിളിച്ചോതി ...
നിന്റെ കണ്ണുകള്‍
പുലര്‍കാല സൂര്യന്റെ പൊന്‍കതിര്‍   പോലെ
എന്നെ..പൊതിഞ്ഞു
വാക്കുകള്‍ ....
കേള്‍ക്കാത്ത പാട്ടിന്റെ 
പാടാത്ത ഈരടികള്‍ പോലെ....
 എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു
നീ അഗ്നിയാണ് ..
എന്തിനെയും ശുദ്ധമാക്കുന്ന   അഗ്നി ...
നീ എന്ന അഗ്നിയ്ല്‍ ഞാന്‍ ദഹിക്കുംപോള്‍  
സത്യമേത് മിഥ്യ ഏത് എന്ന അതിര് ഞാന്‍ കടക്കുന്നു
നീ എന്ന വിധിയുടെ വിളയാട്ടത്തില്‍ 
 എന്റെ മനസ്സ് കുരുങ്ങുന്നു
എനിക്കൊളിക്കാന്‍ ഒരു കൂട് വേണം
നിന്റെ നെഞ്ചിനകത്ത്.
ചന്ദന മരത്തിന്റെ ചില്ല കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത 
ആ കൂട്ടില്‍ എനിക്കുറങ്ങണം....എന്നെന്നേക്കുമായീ..!
എനിക്ക് നീ കാവല്‍ നില്കണം ...
എന്റെ ഉണര്‍ച്ചയില്‍ കണി ആകണം
കാവലിന്റെ    കണക്കുപുസ്തകം നീ
തുറക്കാതിരിക്കുക..
എന്റെ നാമം അതില്‍ മായാത്ത
മറയാത്ത   ഓര്‍മയാകട്ടെ....
നീ എന്ന മിഥ്യ... 
ഞാനെന്ന സത്യത്തില്‍ എരിഞ്ഞു തീരട്ടെ    
   

Friday, December 3, 2010

പുത്രന്‍

View Full Size Image
 
പും എന്ന നരകത്തില്‍ നിന്ന് 
രക്ഷ നല്കാന്‍ എനിക്കൊരു പുത്രനെ നല്‍കുക...  
കൂപ്പിയ കൈകള്‍ വിറയാര്‍ന്നു... 
 
ദൈവത്തിന്റെ തേജസ്വാര്‍ന്ന..
മുഖത്ത് കുസൃതിയോ...
ഗൌരവമോ  ...?
 
നിനക്ക്   ഞാന്‍ ധനം നല്‍കാം ...
ആയുസ്സ് നല്‍കാം നിന്റെ..
നിന്റെ ആഗ്രഹത്തിന് കടിഞ്ഞാണ്‍ ഇടാന്‍
ഞാന്‍ എന്താണ് തരേണ്ടത്‌ ..?
 
വേണ്ട ...എനിക്കൊരു മകന്‍ വേണം
എന്റെ ചിതക്ക്‌ തീ കൊളുത്താന്‍
എന്റെ ആഗ്രഹങ്ങള്‍ക്ക് അറുതി തീര്‍ത്തു
എന്റെ സ്വപ്ന ത്തിനു   തിലക കുറി  പോലെ ഒരു മകന്‍
 
ചോദിച്ചത് അധികമായീ  എന്ന് നിനക്ക്
തിരിച്ചറിവുണ്ടായാല്‍ ..
എന്നെ വിളിക്കരുത്!! കേഴരുത്!!
എന്റെ ദയയില്ലായ്മ ലോകത്തോട്‌
പറയരുത്!! പാടരുത്.!!..
നന്മയായാലും   തിന്മയായാലും നീ സഹിക്കുക ...
ദൈവത്തിന്റെ വാക്കുകള്‍ മനസ്സില്‍ ഒരു ചോദ്യച്ചിഹ്ന്നമായീ...
 
അവന്‍ വന്നു ..എന്റെ തീരാ വേദനയുടെ
അറുതിയായീ എന്റെ പുത്രന്‍ ..
അവന്റെ കണ്ണുകളില്‍ തീഷ്ണമായ   അഗ്നി...
കാഠിന്യം ..വാക്കുകളില്‍ 
 
പും എന്ന നരകത്തിനെക്കാള്‍  . .എന്നെ തളര്‍ത്തിയ
ഓര്‍മ്മകള്‍ ...ഒരു വഴി  ..തേടിയ എന്നില്‍
ചിരിതൂകുന്ന ദൈവത്തിന്റെ മുഖം
 
'നരകം സ്വയം സൃഷ്ടിക്കാ പെടുന്നതാണ്
അവ ചോദിച്ചു വാങ്ങുന്നവയാണ്
അത് അനുഭവിച്ചു തീരേണ്ടാവയാണ്..'   
നിനക്ക് വേണ്ടി തീരുമാനിച്ചത് നീ
അറിയുക അനുഭവിക്കുക'
ദൈവത്തെ പഴിക്കരുത്