പൂപോലെ തനു (ശരീരം) ഉള്ളവള് ..
പൂ വിരിയും പോലെ ചിരിക്കുന്നവള്...
പൂവിതള് പോലെ കണ്ണ് ഉള്ളവള് ..
പൂമ്പാറ്റ പോലെ പാറി നടന്നവള് ...
അവള്ക്കായിരുന്നു നിയോഗം ..
അമ്പാടികുട്ടനെ മാറിലേറ്റുവാന്
അവളുടെ കനവുകളില് കണ്ണന്
ചേക്കേറിയത് കംസ നിയോഗത്തിനും
എത്രയോ മുന്പ് ...
ആ സാമീപ്യം കണ്ണന്റെ ജനനത്തിനും മുന്പ് എഴുതപ്പെട്ടതാണ്
എത്രയോ രാത്രികള് അമ്മേ!! എന്ന കണ്ണന്റെ
വിളിയില് മനം അമ്പാടിയും കടന്നു പോയിട്ടുണ്ട്
ആ നിയോഗം കാത്തിരുന്നതല്ല...
കൈവന്നതാണ് !!!
ഇതാ പൂതന.....
അവളുടെ കണ്ണുകളില് കത്തിനിന്നത്...
അമ്മയാകാനുള്ള ജന്മാന്തര ദാഹം..
അവളുടെ മാറ് ചുരന്ന് ഒഴുകിയത് മതി വരാത്ത സ്നേഹം
അവളുടെ ചിതയില് കത്തി നിന്നത്
അകിലിന്റെ മണം പരത്തിയ മാതൃ വാത്സല്യം
കണ്ണന് ജന്മം നല്കാന്
കഴിയാതെതന്നെ അമ്മയുടെ പദം നേടിയ
പുണ്യ ജന്മം
beautiful imagination
ReplyDeleteപൂതനയെ അമ്മയാക്കി അല്ലെ ..?
ReplyDelete