ഭൂതകാലത്തിലെവിടെയോ
നിന്റെ പാദപദനത്തില്‍
ഉടക്കി എന്റെ സ്വപ്നങ്ങള്‍
മരവിച്ചു നില്‍ക്കയാണ്‌ ...
തുരുംപിച്ച ഘടികാര സൂചികള്‍
മനസ്സുകൊണ്ട് തിരിച്ചു
എന്റെ ഉള്ള് വേദനിക്കുന്നു
നിമിഷങ്ങള്‍ക്ക് ഇത്രയും നീളമോ .. ?
ഓര്‍മയുടെ ഈ പുതപ്പില്‍ നിന്നും
എന്നെ വിളിച്ച് ഉണര്ത്താതെ ഇരിക്കുക !!
കൊട്ടിയടച്ച വാതായനതിനു
പുറകില്‍ പിടിവിട്ടുഴലുന്ന കൊടുംകാറ്റാണ് ഞാന്‍ ..
എന്തെന്നു അറിയാത്ത ഈ നോവിന്റെ
സൂര്യാതപത്തില്‍ പെട്ട് ചിറകുകള്‍
ഭസ്മമാകാതെ ഇരുട്ടിന്റെ ഈ തണലില്‍
ഞാന്‍ അല്‍പനേരം ഇരുന്നോട്ടെ ...!!
പൂവിതളുകള്‍ ചീന്തിയെറിഞ്ഞു ഞാന്‍
തീര്‍ച്ചപ്പെടുത്തിയത് വര്‍ഷങ്ങള്‍
നമുക്കിടയില്‍ തീര്‍ത്ത അകലം..
ഒരു ചേലതുംപില്‍ കുരുങ്ങി മരിക്കുന്നത്
നീയെന്ന സ്നേഹത്തിന്റെ ഭൂതകാലം...
പാഴ്മൊഴിയില്‍ മുറിവേറ്റു പിടഞ്ഞതു
ഒരു ജന്മം കൊണ്ട് നേടിയ പുണ്യം !!
