പെയ്യുകയാണ് ...വാക്കുകള്‍

  വാക്കുകള്‍ ..എനിക്ക് ചുറ്റും ..

മഞ്ഞിന്റെ കുളിറാര്‍ന്നവ...
നിശഗന്ധിയുടെ സൌരഭ്യം നിറഞ്ഞവ..
ദേവരാഗങ്ങളുടെ അപൂര്‍വ ഭംഗി നിറച്ചവ..
വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞവ ...
തീയുടെ.. പുകയുടെ ഗന്ധം നിറഞ്ഞവ ...
എന്നിലെ എന്നെ ഇല്ലാതെ ആക്കാനും
വന്‍ വൃക്ഷമാക്കാനും കഴിവുള്ളവ ..
നിമിഷങ്ങളെ മുള്‍മുനയില്‍ നിര്‍ത്തിയും
നേരിനെ കൂട്ടിലടച്ചും ജീവിതത്തെ മുന്നോട്ടു
പിടിച്ചു വലിച്ചും വാക്കുകള്‍ ...

അര്‍ഥം ഇല്ലാത്തവ ..അര്‍ഥം കൂടിയവ
അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ക്ക്‌ അര്‍ഥം കല്പ്പിക്കത്തവ...
നിറങ്ങളില്‍ കുളിച്ചു നേരില്‍ നെറികേട്
നിറച്ചവ..

എന്നെ മകളും കാമുകിയും  ...
ഭാര്യയും അമ്മയും സുഹൃത്തും ആക്കി
തടവിലിട്ട വാക്കുകളുടെ ഇന്ദ്രജാലം ...
വേദനകള്‍ തന്നു സന്തോഷം തന്നു
എന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ താളുകളില്‍...
എന്റെ ചിന്തകളില്‍ അവ പല രൂപങ്ങള്‍
തീര്‍ത്തു ഭാവങ്ങള്‍ പേറി ഒഴുകി നടക്കുകയാണ്

എന്റെ മഴ ...

പാടം പലവുരി സ്വര്‍ണ നിറം ആര്ന്നിട്ടും

കണികൊന്നകള്‍ പൂത്തു കൊഴിഞ്ഞിട്ടും

വിഷു പക്ഷി പാട്ടു പാടാന്‍ മറന്നു തുടങ്ങിയിട്ടും

തുമ്പയും തെച്ചിയും കാലം തെറ്റി പൂത്തിട്ടും

പൂതുംപികള്‍ ചിറകറ്റു പുതു ജന്മം തേടിയിട്ടും

വിതുമ്പലായ് എന്റെ ഉള്ളില്‍ പെയ്യാതെ

നിന്ന എന്റെ മഴ ......!!!

നീ എന്തേ ..കര്‍ക്കിടകത്തിന്റെ

മനസ്സില്‍ നിന്ന് ഒളിച്ചു കടന്നു

എന്റെ നെഞ്ചില്‍ തണുപ്പിന്റെ

തുള്ളിചെര്‍ത്തു മഴക്കൈകള്‍ കൊണ്ട്

എന്റെ കണ്ണിന്റെ കോണില്‍

നനവ്‌ തീര്‍ത്തു പെയ്തൊഴിയാതെ ..എന്റെ

ജാലകവാതിലില്‍ കാത്തു നില്‍ക്കുന്നു ...?

നീ പെയ്തൊഴിയുക ..ഞാന്‍ പുതുമണ്ണിന്റെ

ഗന്ധത്തില്‍ അലിഞ്ഞു ഇല്ലാതെ ആകും വരെ ...

നീ പെയ്തുകൊണ്ടേ ഇരിക്കുക !!!