പുഴ എന്നോട് പറയാത്തതായീ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു...
കുളിര് പെയ്യുന്ന പുലര്‍കാലത്തില്‍ പുഴ
എനിക്ക് സംഗീതത്തിന്റെ ആദ്യാക്ഷരങ്ങള്‍
പറഞ്ഞു തന്നു...
നിലാവില്‍ കുളിച്ചു നിന്ന രാവിന്റെ...
ഏകാന്തതയില്‍ വീര യോധക്കളുടെ കഥകള്‍
പറഞ്ഞു തന്നു ...
നിലാവില്‍ കുളിച്ചു നിന്ന രാവിന്റെ...
ഏകാന്തതയില്‍ വീര യോധക്കളുടെ കഥകള്‍
പറഞ്ഞു തന്നു ...
ലാസ്യഭാവങ്ങള്‍ കാട്ടിയ അവളുടെ സംഗീതം
എന്റെ ചിലങ്കയുടെ താളമായീ ....
എന്റെ ചിലങ്കയുടെ താളമായീ ....
അവളിലെ ചുഴികള്‍ പോലെ
കാലം എന്നില്‍ കരവിരുതിന്റെ
നുണക്കുഴികള്‍ തെളിച്ചു ..
പുഴയെ മറക്കാന്‍ ഞാന്‍ പഠിച്ചപ്പോള്‍
അവള്‍ ക്ഷയിച്ചു ...
ക്ഷയത്തിന്റെ ഇടവേളകളില്‍ എന്നെ തേടി
അവള്‍ കരയിലേക്ക് വിരുന്നു വന്നു ..
ദുര്‍ബലമായ കൈകള്‍ കൊണ്ട് അവള്‍ എന്നെ തലോടി...
വികൃതമായ ആ മുഖം എന്നില്‍ നഷ്ട ബോധം ഉണര്‍ത്തും മുന്‍പെ
ഞാന്‍ ഒളിച്ചോടി..അവളില്‍ നിന്ന് അകലേക്ക്‌ ...
പിന്നെ അവള്‍ മറവിയില്‍ മയങ്ങി കിടന്നു...
കഥകള്‍ പറഞ്ഞു തന്നിരുന്ന അവളുടെ നാവ് ചലിക്കാതെ യായതിനു
ആരെ പഴി പറയണം ..????
അവളുടെ മനസ്സില്‍ മയങ്ങിയ കവിതകള്‍ കാണാതെ...
അവളുടെ മാറ് കുത്തി പ്പൊളിച്ച നിഷ്ടൂരതക്ക് നേരെ
മാ നിഷാദ ചൊല്ലാന്‍ ഒരു വാല്മീകി എന്തെ പിറന്നില്ല ...?
എല്ലാം മറക്കാന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന കാലത്തിന്റെ മാറില്‍ ....
എന്റെ ഓര്‍മകളില്‍ ....
സങ്കടം ഉണര്‍ത്തുന്ന ഒരു നേര്‍ത്ത വരയായീ
അവള്‍ മാറിയത് എപ്പോഴാണ് ..?
No comments:
Post a Comment
അന്വേഷണത്തിന്റെ അവസാനം
അഭിപ്രങ്ങള്‍ക്ക് ഒരിടം !!