രാവിന്റെ രണ്ടാം യാമത്തില് എന്നും അവന് ...
കാത്തിരിക്കാതെ ...കടന്നുവരാന് അനുവാദം ചോദിക്കാതെ ..
എന്റെ കനവുകളിലേക്ക്..
നനുത്ത പുഞ്ചിരിയുമായീ..
കടന്നുവന്നു കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...
വരവുകളില് കാല്പനികത ചാലിച്ച്
അവ്യക്തത സമ്മാനിച്ച് ..
പുലരികളില് പടിയിറങ്ങുന്ന ആ കനവിനെ..
ഉറക്കമെന്ന കിനാവള്ളി കൊണ്ട് പിടിച്ചു നിര്ത്താന്
എന്റെ ഉള്ളം വെമ്പി...
ഒരു മാത്ര മാത്രം കണ്ട ആ കനവെന്റെ കളിത്തോഴനായ കാലം
ഞാന് ഉറക്കത്തെ വല്ലാതെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി ..
ഉറങ്ങിതീര്ത്ത രാവുകള് പകലുകള്ക്ക് വഴിമാറിയ
ഏതോ ഒരു മേടമാസ പുലരിയില്
ആ കനവെന്റെ പടികടന്നു വന്നു ...
എന്നെ കൈവെള്ളയില് കരുതിയ പുടവയില്
പുതപ്പിച്ചു കൂടെക്കൂട്ടി .....
Sometimes i awake from dreams in the morning but there are many times i used to sleep again ignoring the world to finish my dream.
ReplyDeleteവീണ്ടും കണ്ടിരുന്നെങ്കില് എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന കനവുകള് ..വീണ്ടും വരാത്തവ
ReplyDeleteവരുന്നവ ...ജീവിതം ഒരു സമസ്യ ആണ് ...