അമ്മക്ക്...

അകലെ നിന്ന് എത്തുന്ന ഒരു വിളിയായീ

നിന്റെ മകള്‍ ..

ഒഴുകിയെത്തുന്ന

നിന്റെ ചിലമ്പിച്ച വാക്കുകളില്‍ പാല്‍മണം... 

നിന്റെ ഓരോ വാക്കുകളിലും  

എന്റെ ബാല്യത്തിന്റെ നിഷ്കളങ്കത തുളുമ്പുന്നു ...

നീ ഞാനായത് എപ്പോള്‍ ..?

നിറം മങ്ങി പുറം കീറിയ  പുരാണ പുസ്തകത്തിന്റെ

താളില്‍ എന്റെ മുഖം ഒളിപ്പിച്ചു വച്ച്...

ജപമെന്ന ഭാവത്തില്‍ അതിലേക്കു മുഴുകുന്ന നിന്റെപകലുകള്‍ 

അറിയാന്‍ഞാന്‍ വൈകി.. 

 

കത്തുന്ന പകലുകളില്‍ നിന്റെ മകള്‍ ഭാഗ്യം തിരയുമ്പോള്‍ 

പെയ്യുന്ന നിന്റെ കണ്ണുകള്‍ കണ്ടില്ല എന്ന് നടിച്ചു ...

 

ആത്മാവിലെ ചേറുമണം

തീര്‍ക്കാന്‍ അത്തറുകള്‍ പോരാതെ വന്ന ഏതോ ഒരു ദിനത്തില്‍ ..

തിരിച്ചറിവിന്റെ തിരി തെളിച്ച  ഏതോ ഒരു വാക്കില്‍

നീ എന്ന ത്യാഗത്തിന്റെ മുഖം  എന്നെ 

വേട്ടയാടി തുടങ്ങി.... 

    

മാസത്തില്‍ വല്ലപ്പോഴും എത്തുന്ന പണമായീ..ഒരു വിളിയായീ

നീയുമായുള്ള എന്റെ ബന്ധം ...

മാറ്റിയ നെറികേടിന്റെ  കണക്കുകള്‍ നീ മറക്കുക ..

 

അറിയാതെ പോയ ആ മനസ്സു തേടി

കൈതപൂക്കുന്ന വഴികള്‍ താണ്ടി

ഞാന്‍ എത്തുന്നത്‌ വരെ നീ ഉറങ്ങരുത്

കാത്തിരിക്കുക ആ കൈത്തിരി കെടാതെ .....