Tuesday, May 24, 2011

വിശക്കുന്ന കണ്ണുകള്‍

അവയുടെ ചിറകുകള്‍ക്ക് അഗ്നിയുടെ
തീഷ്ണതയായിരുന്നു പൊള്ളുന്ന
വേനലിന്റെ  കറുത്ത നിഴല്‍ പോലെ
അവയെന്നെ പിന്‍തുടര്‍ന്നു....

ചാരം മൂടി വിറങ്ങലിച്ച
എന്തോ മറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന അവയുടെ
ഉള്ളില്‍ നിന്നു ചാട്ടുളി പോലെ
എന്നെ തേടി  കത്തി ആളുന്ന വിശപ്പിന്റെ  വിളി....

എന്റെ ചിന്തകള്‍ വളമാക്കി
ആകാശം മുട്ടെ വളര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്ന
ആ വന്‍ മരുതിനെ എരിക്കാന്‍
തീ തുപ്പി അടുക്കുന്ന തീഷ്ണതയുടെ
പൊള്ളുന്ന ചൂടിലേക്ക്
പെയ്തിറങ്ങുന്ന എന്നിലെ  സഹിഷ്ണുതയുടെ
മഴ മേഘങ്ങള്‍...   
എന്റെ ആത്മദാഹത്തിലേക്ക് തണുപ്പായീ
അവ പെയ്തു തീരട്ടെ ...

എന്റെ ഓര്‍മകളെ കാര്‍ന്നു തിന്നു
വിശപ്പടക്കുന്ന അവയുടെ   തളരുന്ന
ചിറകുകള്‍ക്ക് താങ്ങായീ ...ചലിക്കാത്ത തണല്‍ .....        
തീര്‍ത്തു ആ വമ്പന്‍ മരുത് മാത്രം ദഹിക്കാതെ
നില്‍ക്കട്ടെ !!!

3 comments:

  1. ചലിക്കാത്ത തണല്‍

    nice
    :-)

    ReplyDelete
  2. സഹിഷ്ണുതയുടെ
    മഴ മേഘങ്ങള്‍...

    ReplyDelete

അന്വേഷണത്തിന്റെ അവസാനം
അഭിപ്രങ്ങള്‍ക്ക് ഒരിടം !!