വിണ്ടുകീറിയ മേനിയിൽ
ഉപ്പു തടാകങ്ങൾ തീര്ക്കുന്ന
പട്ടിണി കോലങ്ങളുടെ
കണ്ണുനീരിന്റെ ഉറവയിൽ
കരളലിഞ്ഞു ഭൂമി ഒന്ന് കുലുങ്ങിയിരുന്നു
അവളുടെ മുടിയിഴകൾ പോലെ
അലയാഴിയിൽ തിരകൾ അഴിഞ്ഞു പരന്നു
ഉയര്ന്നു താഴുന്നഭൂമിയുടെ
മാറിടത്തിൽ
മഴപ്പാല് തേടി മുറവിളി കൂടുന്ന
മനുഷ്യക്കോലങ്ങൾ പിടഞ്ഞു വീണു
തിരക്കേറിയ ജനപഥത്തിൽ
സംഹാരത്തിന്റെ ഘോഷയാത്ര
അവളുടെ ക്രോധാഗ്നി പോലെ
അഗ്നിപർവതങ്ങളുടെ
ഗർജനങ്ങൾ !!!
നേരിയ മുരൾച്ചയിൽ
അവളുടെ രോദനം !!
"മനുഷ്യാ !!
"നേരിന്റെ നിറവിൽ നീ എന്നെ ഇരുത്തുക"
"അപരന്റെ വേദനയിൽ ഉരുകാൻ പഠിക്കുക"
Copyright@lekshminair
"മനുഷ്യാ !!
ReplyDelete"നേരിന്റെ നിറവിൽ നീ എന്നെ ഇരുത്തുക"
"അപരന്റെ വേദനയിൽ ഉരുകാൻ പഠിക്കുക"
ലൈക്‌
നന്ദി വന്നതിനും വായിച്ചു അഭിപ്രായം പറഞ്ഞു പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചത്തിനും
Delete"അപരന്റെ വേദനയിൽ ഉരുകാൻ പഠിക്കുക"... :)
ReplyDeleteനന്ദി :)
Delete
ReplyDeleteഇങ്ങനെ ഒരാൾ ഇവിടെ ഉണ്ട് എന്ന് ഭൂമി ഏവരെയും ഓർമ്മി പിച്ചതല്ലേ ലക്ഷ്മി
അങ്ങനെ ഓർക്കാൻ ഭൂമി ഒരവസരം തന്നുന്ന് പറയാം
Delete:)
ഭൂമി കുലുങ്ങുകയല്ല
ReplyDeleteഇവർ ഭൂമിയെ കുലുക്കുന്നു
കുലുക്കിയാലും കുലുങ്ങാത്തവരോട് എന്താ പറയുക..?
ReplyDeleteഅവളുടെ രോദനം നമ്മുടേതാകാൻ അധികം വൈകില്ല..
ReplyDeleteമനുഷ്യരാശിയുടെ അന്ത്യം
ReplyDeleteനന്ദി വന്നതിനും വായിച്ചു അഭിപ്രായം പറഞ്ഞു പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചത്തിനും
കവിതകള്‍ ഞാന്‍ വായിക്കാറില്ല ..കാരണം എനിക്കത് മനസിലാവില്ല ..എങ്കിലും ഇഷ്ട്ടപെട്ടു ...
ReplyDeleteനന്ദി
ReplyDeleteമനുഷ്യ മനസ്സുകളുടെ അപക്വമാണ് ഇന്ന് ഭൂമിയുടെ രോധനത്തിനു മുഖ്യഹേതു !
ReplyDeleteനല്ല വരികള്‍ ....
അസ്രൂസാശംസകള്‍
http://asrusworld.blogspot.in/