തെറ്റിവന്ന കാറ്റില്‍ ചന്ദനമണം നിനക്ക് മുന്‍പെ
നിന്റെ സാന്നിധ്യം വിളിച്ചോതി ...
നിന്റെ കണ്ണുകള്‍
പുലര്‍കാല സൂര്യന്റെ പൊന്‍കതിര്‍ പോലെ
എന്നെ..പൊതിഞ്ഞു
വാക്കുകള്‍ ....
കേള്‍ക്കാത്ത പാട്ടിന്റെ
കേള്‍ക്കാത്ത പാട്ടിന്റെ
പാടാത്ത ഈരടികള്‍ പോലെ....
എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു
എന്നില്‍ നിറഞ്ഞു
നീ അഗ്നിയാണ് ..
എന്തിനെയും ശുദ്ധമാക്കുന്ന അഗ്നി ...
നീ എന്ന അഗ്നിയ്ല്‍ ഞാന്‍ ദഹിക്കുംപോള്‍ സത്യമേത് മിഥ്യ ഏത് എന്ന അതിര് ഞാന്‍ കടക്കുന്നു
നീ എന്ന വിധിയുടെ വിളയാട്ടത്തില്‍
എന്റെ മനസ്സ് കുരുങ്ങുന്നു
എനിക്കൊളിക്കാന്‍ ഒരു കൂട് വേണം
നിന്റെ നെഞ്ചിനകത്ത്.
ചന്ദന മരത്തിന്റെ ചില്ല കൊണ്ട് തീര്‍ത്ത
ആ കൂട്ടില്‍ എനിക്കുറങ്ങണം....എന്നെന്നേക്കുമായീ..!
എനിക്ക് നീ കാവല്‍ നില്കണം ...
എന്റെ ഉണര്‍ച്ചയില്‍ കണി ആകണം
കാവലിന്റെ കണക്കുപുസ്തകം നീ
തുറക്കാതിരിക്കുക..
എന്റെ നാമം അതില്‍ മായാത്ത
മറയാത്ത ഓര്‍മയാകട്ടെ....
നീ എന്ന മിഥ്യ...
ഞാനെന്ന സത്യത്തില്‍ എരിഞ്ഞു തീരട്ടെ
nice....
ReplyDelete